Η επανάσταση του …πληκτρολογίου

Ωραίες οι καταγγελίες, με αφορμή το μπάχαλο που προκλήθηκε στο πρωτάθλημα από την απόφαση που δικαίωσε τις θέσεις της ΑΕΚ, και «καταδίκασε»(;) τον Ηλυσιακό,
πολύ ωραία και τα ρητορικά ερωτήματα που σχετίζονται με τον πρόεδρο της Λίγκας, Β. Οικονομίδη για το αν έχει ή όχι την ευθιξία να παραιτηθεί (εδώ γελάνε) από τον προεδρικό θώκο καθώς φυσικά και γνώριζε πολύ καλά ποιος είναι και τι είναι ο Δελημπαλταδάκης.
Πολλά και τα ξεφωνητά για τους «ανίκανους» της ΕΟΚ, τις έμμισθες (διακοσμητικές) Επιτροπές πρωταθλήματος…
Τα ίδια δεν γράφονταν κατά καιρούς και για την αστεία διαδικασία με την οποία δίνονται τα πιστοποιητικά στις ομάδες; Τα ίδια δεν λέγαμε για τις διευκολύνσεις που είχαν σωματεία από θεσμικούς παράγοντες(οι οποίοι δημόσια κατηγορούσαν την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού και παρασκηνιακά επιχειρούσαν να την χειραγωγήσουν). Για θεσμικούς που καθοδηγούσαν προβληματικές ΚΑΕ που δεν μπορούσαν ούτε φάκελο αδειοδότησης να συμπληρώσουν, για ομάδες που δεν θα έπρεπε καν να βρίσκονται στην Α1, των οποίων η ύπαρξη όμως βόλευε αφού η ψήφος τους θα διατηρούσε συγκεκριμένους ανθρώπους σε καρέκλες με παχυλούς μισθούς; Τι θέλετε να θυμηθούμε; Τις μεθοδεύσεις που είχαν προηγηθεί με ομάδες που συγχωνεύθηκαν στο παρελθόν (βλέπε Πανόραμα) και την συμμετοχή σε αυτές τις διαδικασίες κάποιων θεσμικών του πρωταθλήματος; Τις ανύπαρκτες πρωτοβουλίες των υπευθύνων για την διάδοση και προβολή του πρωταθλήματος μπροστά στην λαίλαπα του ποδοσφαίρου-στοιχήματος;
Ωραία όλα αυτά, κι αν πλατειάσουμε θα βρούμε άλλες 50 περιπτώσεις υποθέσεων που μας έκαναν στο παρελθόν να αηδιάσουμε για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το Ελληνικό πρωτάθλημα.
Το επόμενο βήμα είναι το δύσκολο: Για δράσεις και πρωτοβουλίες, για τον τρόπο με τον οποίο το Ελληνικό μπάσκετ μπορεί να λειτουργήσει με διαφορετικό τρόπο, περισσότερο οργανωμένα. Για προτάσεις αλλά και πώς αυτές θα εφαρμοστούν με την υπάρχουσα κατάσταση θα μιλήσει κανείς;
Μπορεί να αδικούμε κάποιους. Μπορεί προτάσεις να έχουν ήδη διατυπωθεί. Προτάσεις οι οποίες δεν μπορούν όμως να εφαρμοστούν με το υπάρχον κατεστημένο το οποίο συντηρείται με την ανοχή ΟΛΩΝ των συλλόγων και των προέδρων τους οι οποίοι (άλλος λίγο άλλος πολύ) έχουν αναπτύξει μια ιδιότυπη σχέση διαπλοκής με την παρούσα «άρχουσα τάξη» του Ελληνικού μπάσκετ.
Είτε θέλετε κάποιοι να το παραδεχθείτε , είτε όχι όλα αυτά τα χρόνια ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΝ ΦΟΡΕΑΣ είχε την πρόθεση να συγκρουστεί με το κατεστημένο. Κι αυτός ήταν ο ΠΣΑΚ του Λάζαρου Παπαδόπουλου. Αυτοί πρότειναν συγκεκριμένες αλλαγές στην Α1 και παράλληλα αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον μοναδικό δρόμο (τον οποίο αν ακολουθούσαν όλοι θα είχαν έρθει τα πάνω- κάτω)που είχαν μπροστά τους. Τον δρόμο της σύγκρουσης.
Είτε αρέσει σε κάποιους είτε δεν αρέσει, είτε χωνεύεις είτε δεν χωνεύεις τον πρώην πρόεδρο του ΠΣΑΚ, είτε θέλεις να τον αποκαλέσεις ιδιόρρυθμο είτε όχι. Ιστορικά ένα είναι βέβαιο: πως ο ΠΣΑΚ υπό την προεδρία του ήταν ο μόνος φορέας που αντέδρασε με τον τρόπο που έκρινε πως ήταν σωστός απέναντι σε κάτι που έβλεπε πως δεν είναι σωστό. Και ήταν ο μόνος που είχε την ευθιξία μετά την αποτυχία αυτής της απεργιακής κινητοποίησης να πει «αντίο», να παραιτηθεί ρε γαμώτο μου. Ε, αυτό δεν είναι κάτι που ακούς και συχνά στις μέρες μας.
Ωραία λοιπόν τα συμπεράσματα, ωραίες οι διαπιστώσεις όμως επαναστάσεις από τα πληκτρολόγια δεν γίνονται. Κι όταν επιχειρήθηκε μια πραγματική σύγκρουση κάποια πληκτρολόγια σίγησαν , άλλοι υιοθέτησαν το «ναι μεν, αλλά» , άλλοι διαφώνησαν ευθέως…Άλλοι είχαν σωστά επιχειρήματα, άλλοι απωθημένα από το παρελθόν.
Πάει όμως ο ΠΣΑΚ, βγήκε από την μέση, έστω ότι ηττήθηκε.
Θέλετε σωστά , θέλετε στραβά, κάτι πήγε να διεκδικήσει, έσυρε και πέντε ανθρώπους σε μια διαπραγμάτευση μπας και κάτι αλλάξει. Άλλος να υψώσει ανάστημα και να πει «στοπ, κάτι πρέπει να γίνει, δεν πάει άλλο» ,υπάρχει; Μετά τον ΠΣΑΚ ποιος;