Μια από τα ίδια με πέρσι ο Άρης. Αλλοπρόσαλλος, απρόβλεπτος, ικανός για το χειρότερο και το καλύτερο. Έκανε το «μπαμ» στο Ισραήλ απέναντι σε μια δυνατή ομάδα όπως η Χάποελ Γκιλμπόα πετυχαίνοντας 92 πόντους εκτός έδρας και διασύρθηκε στην Ρόδο χάνοντας με κατεβασμένα χέρια.
Καρμπόν με πέρσι. Θέλετε να τα θυμηθούμε; Κέρδιζε στο Ζαντάρ, έχανε στην έδρα του από τον Πανελλήνιο(με 48-60). Κέρδιζε την Χάποελ στην Ιερουσαλήμ, έχανε χαλαρά από το Μαρούσι . Κέρδιζε την Άλμπα στο Βερολίνο, πήγαινε και έχανε μέσα στα Τρίκαλα. Διέλυε την Μπανταλόνα με απίστευτη διαφορά(84-54), έχανε στην Καβάλα. Αυτό δεν είναι ομάδα αλλά ασανσέρ. Πολλά μπορούν να δικαιολογηθούν. Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι να πας σε ένα παιχνίδι ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΣ.
Η ευθύνη για αυτή την ήττα εκτός από τους παίκτες βαραίνει πρώτιστα το τεχνικό τιμ. Δεν καταλαβαίνουμε ειλικρινά για ποιο λόγο θα πρέπει ο Άρης να πληρώσει την ανεπάρκεια κάποιου ή κάποιων που δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο Τσάμης και ποιος ο Παππάς. Τουλάχιστον τώρα τους έμαθαν και η ελπίδα –και η ευχή-κάποιων είναι πως στο δεύτερο γύρο ίσως η τεχνική ηγεσία να είναι περισσότερο… ψυλλιασμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου